تدریس : گیتار الکتریک

گیتارهای الکتریک

قدمت گیتارهای الکتریک به اندازه گیتارهای کلاسیک و اکوستیک نیست. در واقع گیتار الکتریک 70 سال پیش در سال 1930 توسط فردی به نام آدولف ریکن بیکر شکل گرفت. از آن زمان گیتار الکتریکی رشد بسیاری نموده تا به جایگاهی که امروزه دیده می شود، رسیده است. در طول این مقاله تاریخچه ای از گیتار الکتریکی یا برقی آورده شده است.
تاریخچه
گیتار و یا ابزارهای مشابه با آن هزاران سال پیش وجود داشته اند. گیتار الکتریک اولین بار در سال 1930 توسط ریکن بیکر ایجاد شد. گیتارهای الکتریک اولیه از زخمه گاه یا پیکاپ هایی از جنس تنگستن استفاده می کردند. پیکاپ ها ابتدا لرزش سیمهای گیتار را به جریان الکتریکی تبدیل می کردند، سپس این جریان الکتریکی به یک تقویت کننده (امپلی فایر) جهت تولید صدا فرستاده می شد.
گیتارالکتریک های خیلی قدیمی دارای این ویژگی بودند که در بدنه آنها سوراخ های صدای کوچکی وجود داشت. این نوع گیتارها به عنوان گیتارهای الکتریک با بدنه نیمه تهی (بدنه-توخالی) شناخته می شدند و امروزه نیز به علت قابلیت تغییر و انعطاف پذیریشان تا حدی دارای شهرت و محبوبیت هستند.
سپس با استفاده از پیکاپ های تنگستنی، گیتارهایی بدون سوراخ های صدا (شبیه به آنچه گیتارهای اکوستیک و کلاسیک دارند) ساخته شد که با وصل شدن به تقویت کننده ها صدایشان تقویت و شنیده می شد. این گیتارها، گیتارهای الکتریک با بدنه توپر نامیده می شوند.
محبوبیت و شهرت گیتارهای الکتریک در بین سالهای 1930 تا 1940 شروع به افزایش نمود. دلیل این محبوبیت این بود که در همنوازی ها به علت صدای بالای سازهایی مانند بیس و درامز در ارکسترهای جاز، صدای گیتار اکوستیک به خوبی شنیده نمی شد، بنابراین نیاز به گیتارهایی بود که بتوان صدای آنها را بلندتر تر صدای این ادوات شنید. گیتارهای الکتریکی با قابلیت اتصال به تقویت کننده ها توانستند این جای خالی را پر کنند.

ایمیل: